De directeur van Lowlands kwam op zijn achttiende ‘thuis in Amsterdam’ en dompelde zich onder in de nachtcultuur. Nu houdt hij kippen met uitzicht op het IJ.

De afspraak vindt plaats net over de Schellingwouderburg aan de Nieuwedammerdijk in Amsterdam Noord. Dat is toch geen Amsterdam-Oost, hoor ik u denken. Dat klopt, maar ook in dit gebied wordt De Brug bezorgd en daarom hebben we een afspraak gemaakt met de directeur van het leukste popfestival van Nederland. De woonboot van Van Eerdenburg is imposant, het uitzicht op het IJ is geweldig en hond Sunny en een stuk of drie kippen completeren dit idyllische plaatje.

De eerste zeventien jaar van zijn leven woonde hij in het plaatsje Een in Drenthe waar zijn ouders een camping runden. ‘Het gebied heette America afgeleid van het Duitse Am Erica: bij de heide,’ zegt Van Eerdenburg bijna een halve eeuw later. Met een korte tussenstop in Amersfoort verhuisde hij op zijn zeventiende naar een veels te duur rotkamertje aan het Kwakersplein Amsterdam. ‘Ik had een baantje bij een drukkerij aan het JD Meijerplein en moest op mijn eerste werkdag de Bilderdijkstraat nietsvermoedend oversteken. Het was een maart 1980 en de Vondelstraat werd net ontruimd. Ik werd bijna in mijn bil gebeten door een politiehond en toen werd ik zo kwaad dat ik eerst een uur heb staan stenen gooien. Toen ben ik me gaan verdiepen in de kraakbeweging en sindsdien woonde ik in kraakpanden vooral in de Staatsliedenbuurt.’

Om uiteindelijk in Oost te belanden.

‘Dat was begin jaren negentig en toen heb ik vijf jaar op het Steve Bikoplein gewoond. Ik werkte bij de platenmaatschappij Boudisque en was verantwoordelijk voor het pluggen van artiesten. In gewoon Nederlands kwam het erop neer dat ik moest zorgen dat onze artiesten op radio en tv kwamen. De house kwam op en het waren de hoogtijdagen van clubs als de RoXY.’

Met welke bands werkte u?

‘Dat was heel divers. Van Nederlandse groepen als Eton Crop, 2Unlimited en Quazar tot mega-acts in wording als The Prodigy. Terugkijkend was het een geweldige tijd. Mijn werkdag begon meestal rond de klok van tien tot een uurtje of zes. Daarna ging ik naar huis om te eten en ging ik even slapen. Om 12 uur pakte ik de fiets naar de RoXY en rolde dan om vijf uur mijn bed in. Even slapen om vervolgens weer naar mijn werk te gaan. En dat vijf avonden per week. Het was de tijd van Joost van Bellen, Dimitri en Per. Geweldig, maar ook een tikje wild.’

De sfeer in Oost was toen ook anders.

‘Het was behoorlijk rauw daar in de buurt. Niet lang nadat ik er woonde kocht Erwin Blom (zanger van Eton Crop) er een huis en ik woonde naast Peter van Brummelen, toen en nog steeds popjournalist bij het Parool. Ik heb er eigenlijk altijd heel fijn gewoond, tot ik verkering kreeg met mijn huidige echtgenote en bij haar in trok in een zijstraat van de Haarlemmerstraat. Toen dat te klein werd vanwege gezinsuitbreiding zijn we op Sporenburg gaan wonen. Een jaar of zes terug zijn we hier in Noord gaan wonen.’

Dat lijkt me niet verkeerd. Met kippen in de tuin en een café op kruipafstand.

‘Het is geweldig. Hier op de dijk is het Sluisje, is echt een buurtcafé. Boodschappen doe ik op het Purmerplein en bij bakkerij Ex haal ik fantastisch zuurdesembrood. Als je niet op tijd erbij bent, dan is het brood op. Iets verderop zit Landmarkt, met nadruk op biologisch. Qua horeca is het prima toeven met restaurants als de Goudfazant en FC Hyena en bierbrouwerij Oedipus. Hier op loopafstand komt overigens Roest, die vroeger in Oost zaten. De hele buurt is tegen, maar ik niet. We hebben net voor we hier kwamen op vijfhonderd meter van Roest gewoond en nooit overlast van hen ondervonden. Ik begrijp de mensen die klagen niet. De meesten van hen waren vroeger zelf kraker en nu ze een huis van een miljoen bezitten, lopen ze te piepen.’  

Hier in uw tuin bent u alweer druk bezig met de komende editie van het festival dat hopelijk in het weekend van 20 augustus plaatsvindt. Hoe is het voor een bandje mogelijk om een plekje op het festival te veroveren?

‘In hetzelfde weekend van Lowlands heb je Pukkelpop in België, Frequency in Oostenrijk en Green Man in Wales. Met die programmeurs hebben we contact en als er een bepaalde band komt, kijken we of hij eerst in Hasselt of juist bij ons speelt. De grote bands schuiven in dat weekend een beetje door. Vervolgens is het ook een beetje een pikorde. Een beginnende groep die een keer in de bovenzaal van Paradiso heeft gespeeld wordt in de middag geprogrammeerd en als je de AFAS uitverkoopt dan sta je in een grotere tent later in de avond.’

Mocht het festival dit jaar doorgaan dan zullen er vooral Nederlandse bands komen.

‘Dat denk ik niet. We hebben altijd een selectie aan goede Nederlandse bands, maar omdat we aan het eind van het seizoen zitten, zijn er al heel veel festivals geweest. Waar die bands dan al gespeeld hebben. Wij gaan dan liever voor iets uniekers en dat is dan vaak internationaal. Ook komend jaar. Maar bij Nederlandse bands creëren we toch ook vaak iets heel bijzonders rond hun optreden zoals de show van De Staat twee jaar terug. Dat optreden in de Alpha tent was echt legendarisch en daarmee liet de band zien dat ze veel grootser zijn dan velen denken. Dit jaar komen The Opposites headlinen, gewoon omdat ze het waard zijn. Dat geldt ook voor Eefje de Visser. Nu maar hopen dat het doorgaat.’ 

Mocht u deze idyllische plek eens verlaten, waar gaat u dan naar toe?

‘Ik heb een hutje op het strand van Texel en na een Lowlands weekend ga ik daar naar toe. Mijn adrenalinepeil is dan zo hoog en er zit zo veel spanning mijn lijf, dan moet ik naar beneden komen. Dan is het echt beter dat ik op Texel ga zitten in mijn eentje en ik niks en niemand heb om me op af te reageren. Alleen Sunny tolereer ik dan.’

Tekst: Jim Jansen