Hij schreef hits voor Anouk en VanVelzen en van Martijn ‘Tienus’ Konijnenburg verscheen vorig jaar zijn debuutplaat The Legend of Goldkimono.

Muziek kreeg hij er met de spreekwoordelijke paplepel ingegoten. Hij werd geboren in het Zuid Hollandse Nieuwkoop en zijn buren hadden een piano waar hij als jongen van vier al op mocht spelen. ‘Niet te rammen zoals je van een kind van die leeftijd zou verwachten,’ zegt hij bijna drie decennia later als we hem spreken in de Coffee Company op de Middenweg, terwijl hij een glimlach nauwelijks kan onderdrukken. ‘Maar ik wilde echt uitvinden hoe je er mooie klanken uit kon krijgen? Een tijd later overleed helaas de buurvrouw en zo kregen wij die piano. Op mijn vijfde ging ik op les en toen is het allemaal begonnen.’

Vanaf die tijd is hij altijd muziek blijven maken, waardoor de  Rock Academie in Tilburg een voor de hand liggende studiekeuze was. ‘Toch ben ik er na twee jaar weggegaan zonder diploma. De reden was echter positief. Mijn muzikale carrière had een enorme vlucht naar voren genomen en door school kwam ik steeds meer in tijdnood. Hetgeen waarvoor ik werd opgeleid was ik al aan het doen en toen was de keuze snel gemaakt.’

Met zijn eigen band Leaf scoort hij in 2007 de hit Wonderwoman en later hij schreef liedjes voor onder meer VanVelzen, Anouk, Diggy Dex. ‘Daar in Tilburg ben ik liedjes gaan schrijven. In mijn toenmalige bandje Leaf hadden we een zangeres. Ik schreef de nummers met haar in gedachte. Die werden populair en toen viel wel het kwartje. Buma Stemra kwam langs in mijn studentenkamer en vertelde dat ik me wel moest aanmelden. Het begon te dagen dat ik met het schrijven van liedjes ook een inkomen kon genereren.’

Veel mensen dromen ervan om muzikant te worden. Moest je er ook dingen voor laten?

‘Zeker. Tenminste, het is maar hoe je ernaar kijkt. De investering die je doet is heel groot. Je ademt en leeft alleen maar muziek. Het is het enige dat je doet en dat maakt je wereld in een bepaalde zin ook kleiner. Je besteedt minder tijd aan je familie, je relatie en ga zo maar door. Maar zo heb ik dat nooit ervaren, omdat ik het centrum ben van dat kleine universum. Voor mijzelf heb ik het altijd prettig gevonden, maar het heeft zeker invloed voor de mensen om je heen.’

Je hebt niet alleen voor topartiesten zoals Anouk geschreven, maar ook de wereldhit Firestone (2014) van Kygo komt uit jouw koker.

‘De combinatie was ideaal, helemaal toen ik met Leaf stopte. Ik schreef liedjes voor andere artiesten, dat vond ik al heel leuk, maar ik hoefde vervolgens niet te gaan optreden. Het was een mooie manier om achter de schermen een catalogus op te bouwen en zo kon ik ook de twee dingen die ik het liefste doe, reizen en muziek maken, met elkaar combineren.’

Voor de muziek verhuisde je uiteindelijk naar California waar je jaren verbleef.

‘Ik ben er op de bonnefooi naar toegegaan en het was vooral een groot avontuur. Het liedjesschrijven hier in Nederland ging eigenlijk prima, maar ik wilde meer. Vergelijk het met voetbal. Ik wilde naar de Champions League en dat is voor songwriters toch wel Amerika. Ik had wat onderzoek gedaan en Los Angeles is het mekka van de song writing, mede omdat de industrie daar is gevestigd. Ik had eigenlijk geen idee wat ik er precies ging doen en vroeg me ook af of ik wel goed genoeg was? Toen ik er kwam had ik wel hier en daar een ingang en zo ben ik er langzaam ingerold. Al vrij snel voelde ik me een vis in het water. De afgelopen tien jaar heb ik afwisselend in de VS en hier in Nederland gewerkt. Tot corona, toen de grenzen dicht gingen.’

En nu zit je hier in de Coffee Company.

‘Ik woon iets verderop op de Linnaeusstraat en als mijn vriendin en ik de hond uitlaten, dan halen we hier een koffietje en lopen door naar Frankedael. Mijn vriendin vindt de Chai hier heerlijk. Soms blijven we zitten om even een croissantje te eten en soms gaan we meteen door. Daarna maken we een rondje via de Ringdijk terug naar huis. Wandelen is een fijn ochtendritueel geworden.’

Hoe is het voor de hond om in de stad te wonen?

‘Een hond in de stad gaat prima, maar ik denk dat het er vooral omgaat of je iets hebt, waar hij even naar buiten kan. Al is het maar een kleine tuin. Dat hebben we helaas niet, maar voordeel voor ons is dat we drie parken op loopafstand hebben. We waren laatst aan het kijken naar een huis in De Pijp maar daar was veel minder groen in de buurt. Dan wordt het meteen voor ons lastiger.’

Hoelang woon je hier al?

‘De laatste vier jaar op de Linnaeusstraat en er voor woonde ik in de Donselaerstraat bij het Muiderpoort. Toen ik daar kwam wonen, kwam ik voor het eerst in aanraking met Oost en ik was meteen verkocht. Het is een beetje ongrijpbaar, maar de buurt is op een fijne manier opgebouwd. Je hebt veel parken, nog meer groen en alles is ruim opgezet. De straten zijn niet te smal waardoor het bijna lijkt te ademen. Het water en de ruimte is fijn en overal is de sfeer goed. Daarnaast is het multicultureel. En dan heb ik het niet eens gehad over de Javastraat. Totaal uniek natuurlijk.’

Waar kom je graag?

‘Ik wissel best wel veel dingen af. Vroeger zaten we heel veel avonden in De Biertuin en een IJwitjes gingen er altijd goed in. Mijn kleding koop ik bij Div in de Javastraat en je kan heerlijk ontbijten bij The Cottage op de Linnaeusstraat. Ze hebben een tof terras en dan zomers met een heerlijk Engels ontbijt. Geweldig! Mijn dagelijkse boodschappen doe ik bij de Q-Markt. Het is er nooit druk en ze hebben er alles.’

Waar sport je?

‘Ik probeer drie keer per week naar Vondel Gym te gaan. Sport is belangrijk, en ik zorg ook dat ik gezond eet, voldoende beweeg en ga zo maar door. Anders is het niet vol te houden. Je bouwt meer weerstand op en dat zie je terug in de show. Anderhalf uur spelen is namelijk toch ook een bepaalde slijtageslag. Zeker als je het avonden achter elkaar doet.’

Wat is je geheime adres?

‘Klein Berlijn op de Middenweg, maar helaas gaat ze verhuizen. Het is niet een winkel voor mannen, maar ik heb er zo veel toffe dingen gekocht. Ik mis haar nu al.’

Tekst: Jim Jansen